Loop lekker naar de Maandag

Ik ben, denk ik zelf, een zeer positief ingesteld persoon. Ik denk ook niet dat ik me zo vaak erger aan dingen als sommige andere mensen. MAAR, hoe lekker is het soms? Even lekker zeiken, zeuren… je afvragen waarom het soms in vredesnaam niet anders is. Ik maak deze blogpost dan ook een beetje met een dubbel gevoel. De ergernissen die ik op ga noemen zijn er wel echt, maarrr ik blijf nooit lang in die toestand hangen, zeg maar. Toch is het wel even lekker om ze op te schrijven! Op het moment van schrijven heb ik twee ergernissen: het ultraslome internet en mijn linkerduim die pijn doet. Voor beide geldt: Joost mag weten hoe het komt.

Grumpy cat is een perfecte weergave van een ergernis: de ‘Wat kijk je boos?’-mensen. Dat is gewoon mijn hoofd ja. Je beledigt me nu. Hou je bek en ga iemand anders vervelen. (:

Ten eerste, kassabonnetjes. Dat zijn toch wel de meest prehistorische dingen op aarde. Hier moet toch iets anders op te vinden zijn? Het kost papier en andere meuk, ze verfrommelen, ze raken kwijt, ze zijn onleesbaar en ze slingeren ó-ve-ral. Geldt ook voor plastic tasjes. Die krijg je overal bij, als je wil. Soms pakken medewerkers uit zichzelf altijd een tasje en sommige mensen laten dat altijd gewoon gebeuren. Mensen, dat hoeft niet hoor, je kunt ook vriendelijk zeggen dat je geen tasje nodig hebt (want je hebt er al tien of je neemt een tasje mee) en zo een boom of eend redden.

Nog een waar ik niet te veel woorden aan wijd: stof. Overal, en binnen enkele seconden. Ik heb twee donkere tafels (nooit doen, ik zeg het je) en die zijn 5 seconden nadat je ze ontstoft alweer viezig. Dan zijn er nog die apparaten die als stofmagneet fungeren, zoals de tv en de computer. Altijd als ik achter m’n beeldscherm kijk zie ik een massagraf van stofballetjes. Een week na het schoonmaken, een dag, het maakt niet uit.

Een realistische weergave van wat er achter mijn beeldscherm plaatsvindt

Dan Starbucks. Ik hou erg van de koffie en lekkernijen van Starbucks. Met name op de ijskoffies ga ik helemaal los, die vind ik zelfs het geld waard. Maar ja, soms is het toch wat koud en heb ik meer zin in een warme suikerbom. Maar die warme koffie he, die is altijd binnen een paar seconden LAUW. Dan is die rommel je vijf precious euro’s dus niet meer waard. Het gaat ongeveer zo: ik stap uit de bus, loop richting Starbucks, bestel er een of andere (warme!) karamellige chocoladebom, ik wacht er even op, ik neem ‘m mee richting trein en zoek een plekje, ik drink een klein slokje: auw heet!, ik wacht een paar seconden.. en BAM, lauw. Grrrmbl.

Ik erger me ook wel eens aan mensen die zich ergeren, omdat ik dat zelf dus vaak minder snel doe. Bijvoorbeeld als je zelf bijrijder bent en jullie rijden achter een trekker. En tsja, die gaan niet hard, maar soms kun je echt even niet inhalen. Wat heeft het dan in vredesnaam voor nut om zuchtend en steunend en klevend achter die trekker de rijden?! Nieeeeets. Trouwens, over auto-ergernissen gesproken: mensen die geen gordel dragen. Ik zie het vaak in vlogs. WHY?!

Een andere geweldige is ergerende mensen in de Primark. Daar moet ik vooral best hard om lachen. Ik bedoel: je weet dat het er druk is, dat er jankende kinderen rondrennen, dat het een zooitje is en dat iedereen naar zweet stinkt. En dan toch chagrijnig worden. Niet doehoeeen. Mijn eigen ervaring was bij de kassa toen ik bijna aan de beurt was. Ik had niet direct door dat er een nieuwe kassa vrij was en kreeg een duw van de iets-te-dikke-geblondeerde-huismoeder-met-stekeltjeshaar (je kent ze wel) achter me omdat ik twee seconden (ik denk dat het echt niet langer was) niet in beweging kwam. Ik vind die persoon dan een beetje zielig, wat een kutleven heb je als je daar al boos van wordt, ja toch!

Gezellig joh, een dagje Primark!

Ik zal mijn ergernissen wat betreft de trein kort houden, want eigenlijk erger ik me niet vaak aan de NS zelf. Ik probeer graag in te zien dat in ieder geval de medewerkers die wij zien in de treinen en op de stations heel erg hun best doen (ik ben zelf een keer erg fijn geholpen toen ik zo stom was mijn koffer te vergeten (een enkeltje Zutphen-Roosendaal kreeg ‘ie, gratis!)). Ik erger me dan ook aan mensen die dat niet inzien en hun NS-boosheid uitstorten over die medewerkers. Doe even lief joh! Maar goed, eigenlijk begon ik over de NS voor het volgende: de treintemperatuur. Die is in ie-de-re trein anders. En met name in de normale intercity’s zit ik regelmatig te bibberen, er waait altijd wel ergens een koude luchtstroom langs je heen, altijd.

Pfoeh, dat was even lekker! Herken jij ze of erger jij je nog aan iets dat ik gemist heb? Vertel het in de comments, het lucht op, echt!