Miesemuis probeert uit: gek fruit

Een applausje voor mezelf vanwege deze onmogelijke titel. 

Deze blogpost is een soort review: een uitgebreid verslag over hoe ik voor het eerst de Cherimoya probeer. Blijkbaar is dat dus een vrucht. Ik kwam het tegen in de Albert Heijn voor 1,50 euro en was wel nieuwsgierig. Er lag welgeteld één verpakking met deze vrucht en die ging dus mee in mijn winkelmandje.

Als ik nieuw fruit uitprobeer is er bijna altijd wel iets mis. Als ik de smaak niet ken, vind ik fruit eigenlijk nooit echt lekker. Ik weet niet wat dat is, smaakpapillen die iets nieuws proeven ofzo? Anyway, als de smaak wel bekend is, is het meestal de substantie die vreselijk is. Zo at ik een tijdje geleden voor het eerst passiefruit. “Oeh, dat smaakt naar taxi!”, dacht ik… maar iew, het lijkt wel slijm met harde brokjes! Yuck.

Vandaag was het dus de beurt aan Cherimoya. Wat?! Ja, Cherimoya. Ik weet niet hoe je het uit moet spreken, dus bedenk vooral iets creatiefs. De Cherimoya komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, maar de mijne was in Spanje gekweekt. De vrucht behoort tot de groep van tropische roomappels en wordt ook wel de Jamaica-appel genoemd. Die laatste zin komt letterlijk van Wikipedia, omdat dat zo’n goede officiële bron is enzo.

Tadaa! Een beetje een gekke sticker trouwens. Er staat onder andere een ananas op. En appels. Waarom? Ook is de vrucht blijkbaar heerlijk aromatisch. Ik ben benieuwd…

Mijn clubje huisdieren denkt er het zijne van.

Ah, de vorm van een hartje! Dat is zeker leuk. Jammer van het stukje schimmel in het midden.

Kijk, dit is nog eens handig: een gebruiksaanwijzing. Even testen: yep, hij is rijp!

Zoals je ziet wilde mevrouw Nijlpaard graag anoniem blijven. Ik weet ook niet waarom, dat moet je maar aan haar vragen! Goed, het doorsnijden ging heel makkelijk. En toen spotte ik ze: pitten! Geeft niet, dacht ik, die vis ik er wel eventjes uit. Wat bleek?…

…die kutdingen (pardon my french) zaten door de hele vrucht! En het vruchtvlees kleefde ook nog eens lekker aan die pitten vast. Lepelen of snijden werkte dus niet en ik moest met mijn handen aan de slag. Een paar minuutjes friemelen en graven later is bovenstaande foto het resultaat. Meer junk voor de vuilnisbank dan vrucht om te eten dus.

Dan nu het belangrijkste: hoe smaakte het? Nou, best aardig! Zeker voor een smaak die ik niet kende. Ik vond het een beetje tussen peer en mango inzitten, maar dan met een erg zachte en romige substantie. Ken je het gevoel dat peer een beetje korrelig is soms? Dat was met deze vrucht ook zo en ik vond het nu een beetje zanderig aanvoelen. Yuckie.

Tijd voor het eindoordeel:

Smaak: mwah tot lekker
Substantie: yuck, maar kan erger (zoals passievrucht)
Handelbaarheid: een dikke min, maar ook dat kan erger (zoals granaatappel)

Voor herhaling vatbaar? Nah, zeker niet voor 1,50. Dan neem ik liever een mango én een peer. De cherimoya lijkt me wel awesome voor in een smoothie, omdat hij vrij romig is. Maar daar is het dan weer veel te veel gedoe voor!